Over dit spoor dendert dagelijks het Beest.
De bijnaam van de goederentrein die vanuit het zuiden naar de Verenigde Staten rijdt. Migranten, voornamelijk 
afkomstig uit midden-Amerika, klimmen op de wagons waarna een helse tocht begint. In Saltillo (noord-Mexico) bracht ik eerder al drie dagen door in een opvanghuis met reizigers die hun enkeltje paradijs bijna hadden verzilverd. Ik voetbalde, maakte de keuken schoon en speelde bordspelletjes met mensen op zoek naar een beter bestaan. Allemaal bevestigen zij horrorverhalen over het Beest. Vermoorde familieleden, verloren vrienden, verkrachte zusjes. ‘Mijn benen kwamen onder de trein toen ik er werd afgeduwd tijdens een overval’. Verschillende bendes houden ongestraft huis op de route. Maar ondanks de gruwelijke ervaringen en een gegarandeerd leven vol rampspoed in het thuisland, gloort langs duizenden kilometers spoor ook hoop op een mooier bestaan. Een leven zo mooi als deze witte pauw, die overigens net zo’n kutgeluid maakt als zijn blauwe soortgenoot.
