Mexicanen kunnen geen nee zeggen. Willen ze niet. Hoewel, een beetje nee kan altijd. Er heerst namelijk een eeuwigdurende strijd tussen de Mexicaan en het niet willen kwetsen van de gesprekspartner. Of je nog wat meer bonen wil? ‘Eeeh, ahorita, gracias’.
Ahorita is het verkleinwoord van ahora, dat nu betekent. Nu is het al opmerkelijk dat je voor het woord nu een geminimaliseerde variant gebruikt, maar eigenlijk kent ieder woord in Mexico een verkleining. Ik rijd hier ook niet rond in een gewone kever, vocho, maar in een vochito. Dat nu’tje, bedankt hier echter ook zoveel als nee, zometeen, of ‘praat alsjeblieft tegen iemand anders’ betekent, maakt het toch op zn minst (excusez-moi) een interessant fenomeen.
Een enkele keer wil de gebruiker van ahorita ook echt ‘zometeen’ een nieuw biertje. Of een schep extra bonen. Het wachten is slechts op de laatste slok bier of een wat minder volle maag. Meestal wil de spreker echter aangeven dat hij het wel welletjes vindt. Omdat de waarheid van een afwijzing hard zou kunnen aankomen, bijvoorbeeld bij oma die uren met de pan bonen in de weer is geweest en zou kunnen denken dat je het gerecht niet lekker vindt. Of bij je kameraad, die je best zijn tiende tequila gunt maar zelf wil je toch echt ‘even wachten’. Of bij een opdringerige straatverkoper, die je eigenlijk helemaal zat bent: ‘Sorry, vriend, ahorita misschien’.
Een wetenschappelijke verklaring voor het gebruik van ahorita heb ik niet kunnen vinden, maar ik vermoed dat het iets te maken heeft met de relativiteit van tijd of hoe Mexicanen met de klok omgaan. Nu mag je zelf weer invullen wat dat dan weer precies betekent, met je ideetjes en je stereotypetjes.
