Ik was nog geen twee meter binnen of een goedlachse blonde toucheerde al mijn tampeloeres. Gedrag dat doorgaans is toe te juichen. Voor verder contact diende hier echter fors betaald te worden, dus deze mogelijkheid voor open doel liet ik maar liggen. Mij niet gezien. Fikkie weer een portie extra. Het schamele blikje Heineken dat als bonus bij de entreeprijs van 5 euro hoorde was bovendien nog niet leeg. Nog lang geen tijd voor speelkwartier. 
Ik was in Hong Kong, de meest bekende table dance van Tijuana. Er lagen dollars op danstafels en hingen aan slipjes, of iets wat daar op leek. Behalve schunnig gedanst werd er tegen contante betaling een hand en spandienst verleend. Een treurig ogende Aziaat glimlachte naar vrienden terwijl hij zijn hand over de borst van een brunette liet glijden. Op de eerste verdieping zaten twee vrouwen calorieën te verbranden in een bubbelbad. De vrouwen op een etage hoger waren in een scene verwikkeld die ik alleen van Pornhub kende. Aan de bar een groep in stilte starende mannen voor wie het woord obesitas is uitgevonden. Het kwam de gezelligheid niet helemaal ten goede. Na het laatste slokje heimat kon ik de verleiding voor een te dure opvolger dus prima weerstaan. Maar eenmaal buiten ging de show verder.
De grensstad kent een red light district waar Amsterdam een puntje aan kan zuigen (pun intented). Het stikt hier van de ordinaire hoerenkasten of fancy seksclubs. Op straat staan ontelbaar veel beeldschone naast gruwelijk ogende prostituees. Auto’s rijden langs om zaken te doen, incognito de toerist uit te hangen of gewoon de immense stad te doorkruisen. Het stereotypebeeld van dronken Noord-Amerikanen zie je hier haast niet meer. ‘Te bang’, oordeelt iedereen. Na de golf van geweld in 2008 houden de gringo’s alleen overdag nog maar massaal huis in hun achtertuin. Waggelend lopen ze na een dagje strand en hoertjes de grens weer over.
Noord-Tijuana is een mengelpoes (sorry) van culturen: Azië, Europa, Amerika.
Eenzame figuren met bloed in de ogen lopen langs koketterende meisjes, dames, vrouwen, mannen, manvrouwen, genderneutrale oma’s. Voor elk wat wils. De politie staat geparkeerd en rukt (…) uit indien er een kroeggevecht plaatsvindt. Soms ook als er een ongezonde hoeveelheid drugs voor het oprapen ligt of een dronken gringo in de kraag gevat kan worden. Dat zowel prostitutie als softdrugs illegaal zijn maakt niet uit. Gedogen vindt hier niet plaats in Haagse achterkamertjes maar gewoon op straat. Een interessante constructie die in deze stad prima uitpakt.
Om over die politieke oplossingen verder vooral niet na te denken dronk ik nog een biertje of twintig in het nachtleven dat sowieso een prijs verdient. Het stereotype dat Manu Chao in de hit Welcome to Tijuana’ bezingt is weliswaar eenvoudig te bevestigen. Tequila, sexo marihuana, zijn overal te verkrijgen. Maar dat er ook studenten zijn, families, zakenmensen, toeristen zonder drang, emigranten… Dat interesseert natuurlijk niemand. Je zou daardoor haast vergeten dat er uitstekende voorzieningen zijn voor de gewone Tijuanenses en voor een boekschrijvende nedermexicaan.
